کوهنوردی و ترس از ارتفاع

برای بسیاری از سنگنوردان این امر اتفاق افتاده که یک مسیر را برحتی بصورت قرقره صعود می کنند و حتی بر روی آن حرکت های پرشی انجام می دهند اما در صعود سر طناب آن دچار مشکل می شوند! براستی علت در چیست ؟و چرا سنگنورد در صعود سر طناب به محض اینکه پای دومش از حمایت میانی عبور می کند دچار ترس و گفتگوی درونی با خود می شود ؟ که آیای می افتم یا نه !! در ادامه با سلوچ همراه باشید.

ترس از ارتفاع را بهتر بشناسیم

بشر بطور ذاتی از سقوط واهمه دارد. وجود اطمینان نا خود آگاه در ذهن در هنگام صعود قرقره که هیچ سقوطی در کار نیست ذهن را فارغ از ترس آزاد می سازد و غضلات بخوبی فرامین مغز را انجام می دهند.

اما در صعود سر طناب قضیه فکر می کند . ذهن از ابتدا به جای معطوف شدن به صعود در حال یافتن پاسخی برای این امر است که :

اگر بیفتم چه می شود.

راه حل جلو گیری از این گفتگو را می توان در توانایی – تمرکز – و تکرار بیان کرد.

توانایی

سعی کنید با انجام تمرینات قدرت بدنی و تکنیک خود را بالا ببرید. صعود از سنگ های کوته به شما ضمن بالا برن توانایی احساس توانایی در صعود مسیر بلند را هدیه می کند. سعی کنید برای صعود سر طناب از مسیرهایی پایین تر از درجه صعود قرقره خود شروع کنید . احساس اعتماد به نفس ه مرور در شما شکل می گیرد. استراح به موقع در مسیر و تنفس عمیق همیشه می توند مفید باشد.

تمرکز

مسیر را ذهن خود مجسم کنید . خود را در حتالی تصور کنید که دارید براحتی مسیر را صعود می کنید همه حرکات را مرور کنید البته در حالی که خود دارید در ذهنتنان بطور هیچ مشکلی از مسیر بالا می روید.

تکرار

اگر صعود تمام مسیر بصورت سر طناب برایتان مشکل است مسیر را به بخش های گوناگون تقسیم کنید و هر بار هدف خود را رسیدن به آن بخش تعیین کنید.

در مسیر به خودتان قوت قلب بدهید با صدای بلند با خودتان صحبت کنید و به خودتان بگویی : توانش را داری برو……

و در خاتمه سعی کنید از صعود قرقره ای تا جای ممکن اجتناب کنید برای پیشرفت در سنگنوردی باید سرطناب صعود کرد.

آموزش کوهنوردی