به نام خدا

كوهنوردي از جمله ورزش هاي هيجان انگيز و ماجراجويانه اي است كه هر كدام از ما حداقل يك باردر زندگي آن را تجربه كرده ايم، اما فعاليت حرفه اي دراين رشته كاملآ مستثنی مي باشد. با اين مقدمه امروز به سراغ يكي از كوه نوردان قديمي و پيشكسوت آمديم.

درخدمت آقاي رحاميان هستيم كه در حال حاضر مسئوليت دبيري هيأت كوهنوردي و صعود هاي ورزشي استان فارس را به عهده دارند و نيز سرپرست يكي از گروه هاي كوهنوردي قديمي شيراز يعني گروه آرش هستند.  پیشکسوت کوهنوردی

— سلام، لطفا خودتان را معرفي كنيد؟

 به نام خالق زیبایی ها، محمود رحاميان هستم متولد 24 خرداد سال 1329 تهران

— آغاز كوهنورديتان از چه سالي بوده؟

 براي اولين بار به تشويق پدرم و به همراه او كوه آبیدر شهرستان سنندج را در 9 سالگي صعود نمودم و با توجه به اينكه در تابستان ها به دليل شغل پدرم (سرهنگ ارتش) همراه او در اردو ها شركت مي كردم رفته رفته  با كوه و طبيعت آشنا شدم و از همان كودكي با طبيعت و كوهستان گره خوردم و از سال 1361 رسماً به فعاليت كوهنوردي خود به طور كلاسيك ادامه دادم.

— آيا قبل از كوهنوردي هم در رشته ورزشي ديگري فعاليت مي كرديد؟

 شنا و كشتي و حتي در خوزستان هم که به دليل مأموريت پدرم ساكن بوديم مقام سوم شناي دانش آموزي را كسب نمودم.

— در ورزش كوه نوردي داراي چه مداركي هستيد؟

 موفق به اخذ مدرك راپل كوهستان در سال 1354 در سد كرج به مدت يك ماه و همچنين گذراندن دوره غواصي نيمه عميق در بندرانزلی در سال 1355 به مدت سه ماه و پاراگلايدر زير نظر اساتيد فن در فرودگاه مهرآباد و همچنين گذراندن یک دوره 9 ماهه مقابله با عوامل شيميائي و ميكروبي و راديواكتيو در هند از سوي سازمان دفاع غير نظامي آن موقع و اما در مورد مدارك كوهنوردي اخذ شده پس از انقلاب شكوهمند اسلامي ايران موفق به دريافت احكام كارآموزي كوه نوردي- سنگنوردي- يخ و برف – توسعه ورزش و كاربردGIS  -كار با قطب نما و نقشه خواني – پزشكي مقدماتي كوهستان – هواشناسی کوهستان و اخذ پايان نامه تخصصي امداد و نجات يخ و برف شدم.

— از صعودهاي درون مرزي و بروي مرزي تان بگوئيد.

 در مورد صعودهاي درون مرزي اكثر قلل ايران را صعود نموده ام كه مي توانم به صعود قلل اشترانكوه (زمستاني )، دنا نول شمالي و جنوبي وحوض دال (زمستاني)، کلاغ لانه همدان (زمستاني)، سه شاخ شكسته جوپار (زمستاني)، دماوند (زمستاني)، زرد كوه بختياري (زمستاني)، بینالود (زمستاني)، هزار و لاله زار كرمان (زمستاني)، سبلان (زمستاني) و صعود متعدد اكثر قلل در فصول ديگر.

بد نيست اشاره اي داشته باشم به 27 بار صعود به بام ایران (دماوند) از جبهه هاي گوناگون در فصول مختلف و 13 بار صعود به سبلان از مسير هاي متفاوت و تفتان و اكثر قلل اشترانكوه و دنا و كرمان.

لازم به ذکر است که جبهه شمال شرق دماوند را از طريق روستاي گزنه- باغ هاي ملك آباد- چشمه اِستله سر و اِسبه و یک شب مانی و سپس عبور از قلل منار و مازيار و پناهگاه تخت فريدون و نهايتاً قله را 9 بار از این مسیر صعود نموده ام، متأسفانه امروزه اين صعود از طريق روستاي ناندل و گوسفندسرای گردنه سر بوسيله نیسان و حمل كوله هاي سنگين به وسيله قاطر از گردنه سر كه تا پناهگاه تخت فريدون به مدت 5 ساعت صورت مي گيرد، در حقيقت مسير شمال شرق دماوند را بايد به مبدأ صعود از روستاي گزنه اطلاق نمود.

در مورد صعود هاي برون مرزي 2 بار به آرارات كه يكبار آن در جوار زنده ياد محمد اوراز و ساير استادان همچون عزيزخلج، سعيد جواهرپور، رضا كفاش و مهدي داورپور و محمد صادق حمیدی بودم و همين طور صعود به قلل کلیمانجارو و اخيراً (مهرماه 90) به قلل آراگاتس ارمنستان و كازبك گرجستان.  پیشکسوت کوهنوردی

— از سوابق مديريتي ورزشي تان بگوئيد.

 در زمان شاغل بودنم در اداره كل امور عشاير استان فارس با حفظ سمت مسئول تربيت بدني اداره نيز بودم كه به مدت 2 سال تيم فوتسال اداره مزبور را به مقام قهرماني و نايب قهرماني سوق دادم و همين طور داراي سمت هاي مسئول كميته برنامه ريزي هيأت كوهنوردي استان، دبير هيأت استان در يك دهه پيش ، رياست هيأت كوهنوردي شهرستان شيراز ، 2 دوره سرپرستي گروه كوهنوردي آرش شيراز و نهايتاً در حال حاضر مسئوليت دبير هيأت كوه نوردي و صعودهای ورزشی استان فارس و سپرستی گروه کوهنوردی آرش شیراز را به عهده داشته و در مجموع غریب 2 دهه می باشد که در جامعه کوهنوردی استان می باشم. پیشکسوت کوهنوردی

— شادترین و تلخ ترین خاطره کوهنوردی تان کدام است.

 شادترین خاطره کوهنوردی ام اولین صعودم بر روی قله سهند (عروس کوه های ایران) باتفاق همسرم است و خاطره انگیز ترین صعودم روی قله سن بران  اشترانکوه بود که با همنوردان شهرستان درود در پناهگاه چال کبود آشنا شدم و آنها بخاطر من مجدداً یکبار دیگر قله را صعود نمودند که در پایان صعود پس از آگاهی از این امر موجب دوستی دیرینه خانوادگی 25 ساله بین ما گردید، که به این دوستی افتخار می کنم زیرا اعتقاد دارم که صادق ترین و بی ریاترین دوستان را می شود در طبیعت جست.

غم انگیز ترین خاطره صعودم روزی بود که مربی ارزنده کوهنوردی شهرستان درود زنده یاد محمد احمدوند به دلیل ایست قلبی در پریز کوه جان سپرد که این خاطره همیشه آزارم می دهد. پیشکسوت کوهنوردی

— نظر شما در مورد صعود های بلند (هیمالیا نوردی) چیست؟

 خوشبخانه غریب به یک دهه است که هیمالیا نوردی در مملکت ما رایج شده و جای تأسف است که رفته رفته اخلاق و منش کوهنوردی کمرنگ تر می شود و غم انگیزتر اینکه صرفاً صعود به قله و بی اعتنایی به ایمنی و جان سایر همنوردان تفکر حاکم شده است.

 

ورزش کوهنوردی نه سکوی قهرمانی دارد و نه گردن آویز و نه تماشاچی، چنانچه اعتقادمان بر این باشد که کوهنوردی ورزش اصیل و انسان سازی است می بایست تفکرمان بازگشت سالم و ایمن باشد و نه عبور از جنازه هم نوردان برای رسیدن به قله!  پیشکسوت کوهنوردی

یادم به جمله ای از سر ادموند هیلاری اولین فاتح اورست می افتد که گفت از من سوال کردند که گویا قبل از شما ” مالوری” نیز اورست را صعود کرده بود و من پاسخ دادم که شاید او اولین نفر باشد ولی من به جرأت می گویم که اولین نفری هستم که اورست را صعود نمودم و سالم به پائین بازگشتم و از طرفی یاد اسطوره کوهنوردی ” مِسنر ”  می افتم که جمله جالبی دارد. “برای صعود می بایست ابتدا غرور و منیّت را در دامنه کوه دفن نمود و با خود کوه بالا رفت نه از کوه بالا رفت.”

 

— آیا تا بحال کوهنوردی مشکلی برای زندگی و یا شغل شما ایجاد کرده است؟

 بالطبع هر کاری مشکلاتی در حد خود دارد ولی چنانچه برنامه ریزی دقیق و صحیح انجام گیرد قطعاً این مشکلات به حداقل خواهد رسید به ویژه اینکه در کوه نوردی برنامه ریزی صحیح و نظم و زمان حرف اول و آخر را می زند.  پیشکسوت کوهنوردی

— چشم انداز کوهنوردی را در ایران چگونه می بینید؟

 با توجه به استعداد جوانان, در رشته کوهنوردی چنانچه مسئولین محترم فدراسیون کوهنوردی و سایر عزیزان  دست اندر کار حمایت همه  جانبه به عمل آورند قول می دهم که ایران هم به باشگاه 8 هزار متری ها بپیوندد و نمونه آن می توان به رشادت های جوان  غیور آذربایجانی آقای عظیم قیچی ساز و صعود او به 2 هشت هزار متری در یک فصل اشاره کرد و خوشبختانه ما از این گونه جوانان رشید و غیور فراوان داریم و قطعاً می توانیم در این رشته جایگاه جهانی داشته باشیم، یادم می آید که وقتی برای اولین بار اورست توسط “هومن آپرین” صعود شد کمتر کسی او را می شناخت یا وقتی اورست  توسط دلاور مردان ایران صعود شد بازتاب جهانی داشت لذا با داشتن استعداد های نهفته جوانان این مرز و بوم و شناخت و پرورش اینگونه استعدادها و آماده نمودن زیر ساخت ها  چشم انداز خوبی را در عرصه کوهنوردی جهان پیش بینی می کنم. پیشکسوت کوهنوردی

— توصیه شما به جوانانی که در این عرصه فعالیت می کنند چیست؟

 به عقیده من ورزش کوهنوردی یک ماجراجویی است و به گفته “هیلاری” انتخاب یک شیوه زندگی است در مرحله نخست پرهیز ار غرور بی جا و منیّت, همدلی و وفاق، بال بودن و نه بار بودن در صعود ها ، اجتناب از صعود های انفرادی، حفظ منش پهلوانی ، تفکر بازگشت سالم و اولویت قرار دادن آن در تمامی برنامه ها ، احترام و صیانت به محیط کوهستان و پرهیز از تخریب اشیاء و آثار فرهنگی با ارزش ، ارج نهادن به زحمات پیشگامان و حفظ مناطق کوهستانی.

یادمان باشد که کوه ها تأمین کننده منابع آبی آدمیان می باشند، به آنها احترام بگذاریم و از آنها حفاظت کنیم, طبیعت و کوهستان سر ستیز با آدمیان ندارد به جنگ با آن برنخیزیم و به خشم طبیعت احترام بگذاریم و با دید یک دوست و یار صادق به آن بیاندیشیم و بنگریم.  پیشکسوت کوهنوردی

— از اینکه با وجود تمام مشغله کاریتان وقتتان را برای انجام این مصاحبه در اختیار من گذاشتید سپاسگذارم.

  خواهش می کنم, کار قشنگ شما ارزشمند است و در پایان ضمن قدردانی از جنابعالی یاد جمله ای از “شکسپیر” می افتم که گفت “به جای اینکه فردا دسته گلی نثار گورم کنی امروز با شاخه گلی یادم کن.”

مصاحبه گر : مهدی کریمی

+بیشتر بخوانید: