حریم های اخلاقی در طبیعت گردی

دیباچه

معمولا تصور می کنیم سلامت و ایمنی کوهنوردان و در ورزش کوهنوردی در گرو بحث آموزش و فراگیری کمک های اولیه است ولی رفتارهای اجتماعی ما هم می تواند تضمین کننده سلامت و ایمنی ما در بعد اجتماعی ورزشی ما باشد(حریم های اخلاقی در طبیعت گردی).

در ادامه شمارا به لزوم رعایت حریم خصوصی افراد و ساکنان محلی در مناطق کوهستانی و … می پردازیم . با سلوچ همراه باشید.

حریم های اخلاقی در طبیعت گردی

تعرض و تجاوز به حریم های خصوصی تبعاتی به دنبال دارد که گاهی از آن غافل میشویم، این در حالی است که زیاده خواهی های ما روز به روز در حال فزون و حریم های خصوصی در حال گسترش است. (حریم های اخلاقی در طبیعت گردی)

در کوهنوردی هم وجود چنین قاعده و قانون نانوشته ای مستثنی نیست و باید به حریم های خصوصی احترام قائل شد که احترام بدان، احترام به خود و شخصیتمان است.

از چادر زدن در منطقه ای فراخ در همسایگی چادری دیگر، تا صعود از دیواره و انتخاب مسیری جهت صعود، هر یک حریمی دارد که ما ملزم به رعایت آن هستیم.

در امر گردشگری هم از این قاعده مستثنی نیستیم و باید بدانیم که هر منطقه گردشگری و ساکنانش برای خود حریمی دارد و حرمتی، که شکستن آن، نوعی بی احترامی به خود تلقی شده، که دامنه این بی احترامی در نهایت به خود ما و گردشگرانی ختم خواهد شد که بعد از ما بدانجا وارد خواهد شد. (حریم های اخلاقی در طبیعت گردی)

حرمت ساکنان مناطق کوهستانی را حفظ کنیم

نمونه بارز این نوع برخورد قهر امیز را شاید بتوان در روستای” مارین” شهر گچساران سراغ گرفت که به هر دلیلی دل خوشی از گردشگران ندارند و در ورودی روستا موانعی جهت عدم ورود گردشگران نصب کرده اند.

اما هدف از این نوشتار پرداختن به همین موضوع در حیطه کوهنوردی است، آنچنانکه باید گفت به طور مثال در عرصه ورزش کوهنوردی میتوان به روستای دره مرادبیگ همدان اشاره کرد که مبدا بسیاری از علاقمندان جهت صعود به قله یخچال است.

این روستا در جنوب همدان واقع شده و در روزهای جمعه میزبان کوهنوردان فراوانی است که با خود صدها خودرو همراه دارند به نحوی یکی از معضلات کوهنوردان و مردم بومی، پارک و پارکینگ خودرو هست. (حریم های اخلاقی در طبیعت گردی)

اینکه ساعت ۴ صبح کنار پنجره منزل مسکونی اهالی روستا، خودرو خود را پارک و با سروصدا کوله خود را برداری و باعث بیداری اهالی گردی جز مزاحمت نام دیگری را نمیتوانی بر آن بگذاری که خود نوعی وندالیسم و مردم آزاری است، بخصوص اینکه همین میزبانان هم در روز تعطیل” میزبان مهمانان خانواده” و فرزندانی هستند که جایی برای پارک ندارند.

اینکه اهل منزل صبح شاهد پارک خودرو شما در مقابل درب خروجی پارکینگ منزل خود باشد و تا بازگشت شما چشم انتظار باشد امر نکوهیده ای است که علی القاعده نمیتوان از رضایت ساکنین روستا در چنین مواردی سراغ گرفت.

لذا نتیجه چنین رفتارهایی، آنی میشود که در اخبار منتشر شده که عده ای به خودروهایی که در روستا و کوچه باغ های روستا، پارک شده بود آسیب رسانده اند که این کار مورد اعتراض بسیاری واقع شده است. (حریم های اخلاقی در طبیعت گردی)

این تنها یکی از مواردی است که برای ساکنان محلی و کوهنوردان و طبیعت گردان مشکل ساز بوده است. (حریم های اخلاقی در طبیعت گردی)

کوهنوردی ورزش عشق به طبیعت و کوهستان است و مردم معمولا کوهنوردان و طبیعت دوستان را انسان هایی با اخلاق و صبور می شناسند لذا کسانی که تازه پا به دنیای عشق به طبیعت و کوهنوردی گذاشته اند باید به موارد فوق هرچه بیشتر اهتمام ورزند.

آیا تاکنون در صعود ها و برنامه های طبیعت گردی شاهد نقض حریم خصوصی افراد بوده ای؟ به نظر شما ارتباط بین کوهنوردان و طبیعت گردان با ساکنان مناطق کوهستانی باید چگونه باشد؟ تجربیات خود را با ما و دیگر سلوچی ها به اشتراک بگذارید.

برگرفته از انجمن پزشکی کوهستان ایران