خاطره ای از صعود به قله دراک شیراز در یک روز سرد، زمستان 1394

این سوز سرد تمامی ندارد. بالاخره بعد از چند بار روشن کردن کبریت، پیکنیک روشن می شود. مگر کتری در این هوا جوش می آید؟(صعود به کوه دراک) بعد از چند دقیقه ، آب کتری را که قصد جوش آمدن هم ندارد، روی پودر قهوه داخل لیوان ها می ریزم. دوستی ها در این جور جاهاست که جان تازه می گیرد. با این  توشیدنی گرم، در پناه شکافی صخره ای، کمی گرم می شویم. یک نفر از جلوی ما رد می شود. صدایش می کنم و بعد از تعارف قهوه ، یاداوری می کنم که از این جا به بعد که روی یال می روی، باد شدیدتر می شود و لباس شما مناسب نیست. توجه­ نمی کند و بعد از تشکر مسیرش را ادامه می دهد. هنوز قهوه مان را تمام نکرده ایم که می بینمش که با سرعت از مقابل ما رد می شود و زیر لب می گوید ” اوففف یخ زدم”.

حمید دهقان منشادی

دراک – دی ماه 1394

آشنایی با کوه دراک شیراز

کوه دراک (کوه برفی، کوه مستسقی، کوه مادر)، کوهی است در شهر شیراز که از غرب این شهر آغاز شده و با گذشتن از شمال غرب شهر ادامه یافته و به روستای علی آباد منتهی می‌شود.بنایی در قلهٔ کوه ساخته شده است که در آن مشخصات کوه و قله به صورت مکتوب بر روی یک لوح وجود دارد. قله این کوه حدود ۲۹۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و وجه شمالی آن معمولاً از اوایل آذر تا اواخر اسفند پوشیده از برف است.

ویژگی های منحصر بفرد کوه دراک :

دراک به معنی محل جمع شدن آب و برف است و دلیل انتخاب این نام ان بوده است که مردم در فصول سرد سال برفهای آن را درون چاه‌هایی انبار می‌کردند تا در تابستان از آب برفهای ذوب شده استفاده کنند.همچنین محلی بوده است که مردم در فصول گرم یخ مورد نیاز خود را از آنجا می‌آوردند.دلیل نامگذاری به کوه مستسقی این بوده که کوه همانند شخصی که به پشت دراز کشیده و شکمش به حالت برآمده (بیماری استسقاء) بوده است و دلیل نامگذاری به نام کوه مادر شکل کوه است که شبیه حالت شکم برآمده مادری به دلیل بارداری می‌باشد.

پوشش گیاهی کوه دراک:

از پوشش‌های گیاهی مهم منطقه می‌توان به: کُله‌خَنگ، آویشن، بادام کوهی، ریواس، بلوط، آلوسیاه وحشی، ارژن، بنه، کنگر، پیازکوهی، گل اَرونه، گل شقایق، گل خَتنی و لاله‌های واژگون اشاره کرد.

پوشش جانوری:

از پوشش‌های جانوری مهم منطقه می‌توان به: شغال، روباه، کبک و شاهین اشاره کرد.

منبع: لینک